Vermogen van Hugo Broers

Amsterdam, de stad van grachten, fietsen en de beruchte Wallen, heeft een rijke maar beruchte onderwereldgeschiedenis. Eén naam klinkt daarbij nog altijd door met intriges en mysterie: Hugo Broers. Bekend als “Het Monster van de Warmoesstraat” en de “Robin Hood van de Wallen,” leidde hij een leven vol misdaad, chaos, maar ook reflectie. Zijn autobiografie, Penoze Hugo, biedt een rauwe en ongefilterde inkijk in het leven van een man die zowel gevreesd als gerespecteerd werd.

De Jeugd van Hugo Broers

Hugo Broers werd geboren in 1957, midden in de Amsterdamse Wallen, “tussen de kroegen en de hoeren,” zoals hij zelf schrijf. Zijn jeugd was allesbehalve gemakkelijk. Dagelijkse mishandelingen door zijn vader lieten diepe sporen achter. Hugo schreef later dat deze traumatische ervaringen hem ‘vormden tot de man die hij werd.’

Zijn eerste stappen in de Amsterdamse onderwereld waren onschuldig—boodschappen doen voor sekswerkers. Maar al snel ontdekte hij de financiële mogelijkheden van de straten. Op negentienjarige leeftijd verdiende Hugo zijn eerste miljoen door hasj te kopen bij coffeeshops en het door te verkopen aan naïeve toeristen. Toch betekende geld voor Hugo weinig; het meeste besteedde hij aan feestjes en het helpen van mensen die minder hadden. “Het leven moet leuk zijn,” zei hij vaak.

Een Leven in de Criminaliteit

Hugo’s betrokkenheid in de Amsterdamse penoze breidde zich snel uit. Hij belandde in drugshandel, roofovervallen en draaide zelfs zijn hand niet om voor geweld. Een van de meest beruchte gebeurtenissen vond plaats in 1986. Tijdens een pokeravond bedreigde een man Hugo’s vriend met een pistool. Hugo kwam tussenbeide en stak de man neer, waarna hij op de vlucht sloeg. Hij werd uiteindelijk gearresteerd in Friesland en veroordeeld tot zeven jaar cel voor doodslag.

Totaal bracht Hugo veertien jaar door achter de tralies voor verschillende misdaden. Zelfs in de gevangenis bleef hij een gevreesde en gerespecteerde figuur. Hij diende onder andere als lijfwacht voor Willem Holleeder en Cor van Hout, beruchte criminelen die verantwoordelijk waren voor de ontvoering van Freddy Heineken.

Een Eerlijke Boef

Hugo omschrijft zichzelf als een “boef met een ethische code.” Hij claimt nooit iets te hebben gedaan tegen eerlijke mensen. Zijn doelwitten waren criminele figuren zoals pooiers, dealen en pedofielen. “Ik kan onrecht gewoon niet verdragen,” bekende hij. Hugo’s reputatie werd mede gevoed door zijn vastberadenheid om onrecht te bestrijden, vaak met geweld als middel.

Volgens Hugo kwamen zijn normen en waarden voort uit zijn eigen ervaringen met onrecht. “Omdat ik weet hoe het voelt om slecht behandeld te worden,” voegde hij eraan toe. Dit morele kompas begeleidde hem ook in de gevangenis, waar hij anderen bestrafte die buiten zijn ethische grenzen traden.

Een Pad van Herstel

Na zijn vrijlating in 1993 wilde Hugo zijn leven een nieuwe draai geven. Hij richtte een beveiligings- en detectivebureau op en werkte als bewaker in bars, coffeeshops en clubs. Zelfs de McDonald’s op de Wallen behoorde tot zijn werkterreinen. Toch viel hij terug in een destructief patroon van drugsgebruik en dakloosheid, waardoor hij jarenlang op straat leefde.

Het keerpunt kwam in 2008, toen Hugo besloot dat het genoeg was. Met hulp van professionals wist hij zijn leven om te gooien. “Het was verre van makkelijk, maar dit zijn de mooiste jaren van mijn leven,” zei hij over zijn herstelperiode. Sindsdien eet hij gezond, traint hij dagelijks (vaak met thaiboksen) en leeft hij al meer dan 13 jaar nuchter.

Het Nieuwe Leven van Hugo

Naast zijn fysieke herstel richt Hugo zijn energie op het helpen van anderen. Hij geeft lezingen aan jongeren om hen te waarschuwen voor de gevaren van criminaliteit. “Een crimineel zijn is tegenwoordig niet meer wat het vroeger was. Iedereen is keihard,” zegt hij waarschuwend.

Tegelijkertijd blijft Hugo verbonden met zijn roots op de Amsterdamse Wallen. Hij organiseert rondleidingen in de buurt en deelt verhalen over het oude Amsterdam. Hugo is echter kritisch over de veranderingen in zijn stad. Volgens hem is de samenhorigheid verdwenen. Hij hekelt het gebrek aan sociale woningen en de overvloed aan regels die het karakter van de stad aantasten.

“Je mag tegenwoordig niks meer,” klaagt hij. Geen biertje op straat, geen hasj roken—alles is aan banden gelegd. Voor Hugo betekent dit dat Amsterdam minder ‘gezellig’ is geworden.

De Erfenis van Hugo Broers

Wat hoopt Hugo na te laten? Zijn autobiografie, Penoze Hugo, uitgebracht in maart 2022 en inmiddels ook verkrijgbaar in het Engels, is een poging om zijn verhaal te delen. Hugo wil niet alleen waarschuwen voor de gevaren van de onderwereld, maar ook een verloren Amsterdamse cultuur vastleggen.

Zijn boodschap is duidelijk en eenvoudig. “Doe geen harddrugs. En wees respectvol en liefdevol naar de mensen om je heen.” Het boek is meer dan een terugblik op Hugo’s leven; het is ook een reflectie op sociale veranderingen en een ode aan een stad die voor altijd in zijn hart zal blijven.

Conclusie

Hugo Broers is een complex figuur die het hart van de Amsterdamse penoze vertegenwoordigt. Zijn levensverhaal, vol misdaad, chaos en herstel, is een fascinerende mix van donkere hoofdstukken en hoopvolle inzichten. Voor Hugo is zijn pad een waarschuwing én een inspiratie. Hij laat zien dat zelfs degenen met een turbulente geschiedenis kunnen veranderen en bijdragen aan hun gemeenschap.

Voor degenen die geïnteresseerd zijn in de menselijke kant van de onderwereld of simpelweg meer willen leren over een verdwijnend stukje Amsterdam, is Hugo’s verhaal absoluut de moeite waard. Zijn leven blijft een bron van intrige en reflectie—aangelijnd tussen schaduw en licht.